III - Balansdag

Het is vandaag balansdag. Niet vanwege één of ander hip dieet, maar om alle opgedane indrukken en ervaringen een beetje te kunnen verwerken. Op het moment van schrijven is het namelijk exact een week geleden dat ik de deur achter mij dichttrok en mij naar Schiphol liet rijden (dankjewel mam!). Mijn moeder zou mij sowieso brengen, maar in dit geval kwam het extra goed uit omdat de NS staakte. Je zou er maar gaan werken, mag je je weer verantwoorden bij vrienden en familie.

Eenmaal afscheid genomen op het vliegveld kon het idee van ‘los komen’ echt beginnen. Los komen van 7 jaar intensieve studententijd, los komen van alle regeldingen de afgelopen tijd, los komen van een druk en efficiënt bestaan. Noem het een vakantie, noem het een mini sabbatical, ik knijp er 2 maanden tussenuit. Dit alles in de hoop om zaken een plekje te geven en met ruimte in mijn hoofd met een grote glimlach het burgerbestaan binnen te stappen. Had dat dan niet wat dichterbij gekund? Jawel, maar de Waddeneilanden beginnen ondertussen ook een iets van hun charme te verliezen.

De uiteindelijke reis verliep dus zoals eerder vermeld voorspoedig. Het daadwerkelijke ontspannen kon starten nadat ik echt was gesetteld (lees: kleerhangers gekocht, een verzameling van verschillende smaken noedels aangelegd en een oranje douchemat aangeschaft om mijn badkamer op te vrolijken). Om in stijl te gaan ontspannen hebben Gijs en ik er een ‘guys day out’ van gemaakt. Dat begint uiteraard met een kopje koffie om de hoek van ons appartementencomplex. Dit is echter Vietnam en dus al warm zat, daarom: ice coffee. Of zoals ze dat hier noemen ‘Cà phê sữa đá’ (zegge: café soedah). Dat is een soort koffie verkeerd met een behoorlijke bak suiker er bij in. Het heeft wel wat weg van chocolademelk en een kind van 3 vindt het nog lekker. Ik dus ook, en ik krijg ook nog eens mijn caffeïneshotje binnen dus geen klachten so far. Bovendien krijg je er hier gratis koude thee bij. IJsthee dus. Inclusief ijsklontjes. De smaak is niet fantastisch, maar vanwege mijn Nederlandse inborst slobber ik de drank maar wat graag weg.

Na een goede start van deze (mid)dag, ’s ochtends waren we nog druk met uitslapen, begaven we ons naar de kapper. Niks geen afspraak maken, gewoon er naar toe gaan en wachten. Een enigszins primitieve kapperszaak gerund door een Vietnamees koppel. De man knipt en scheert, de vrouw scheert en pulkt je oren schoon. Zeker dat laatste sprak tot de verbeelding, niet noodzakelijkerwijs in positieve zin. Aanschouw met ons de volgende situatie. Een Koreaanse man zat voor ons in één van de kappersstoelen, lijdzaam de oorreinigingsceremonie te ondergaan. Vaardig, in elk geval voor mijn ongeoefende oog, ging de eigenaresse met een set van circa zes miniatuurgereedschappen het oor in. Eén per keer voor de goede verstaander. Een kleine rilling kon ik niet onderdrukken. Het idee dat iemand met een verzameling middeleeuwse wapens gekocht in een winkel in Madurodam slechts één nies verwijderd was van het volledig doorsteken van mijn gekoesterde brein, daar word ik niet gelukkig van. Naderhand kon ik haar niet betrappen op het schoonmaken van de gebruikte set. In al mijn wijsheid besloot ik dat op basis van het grote risico en de ontbrekende hygiëne dit een culturele ervaring die men prima kan aanschouwen en niet per se zelf hoeft te beleven. Gelukkig hadden we de knipbeurt nog.

Enigszins benauwd om mijn gouden lokken over te geven aan een onbekende kapper liet ik Gijs hoffelijk voorgaan. Thuis heb ik namelijk mijn ‘eigen’ kapper. Daar zeg ik altijd braaf ‘hetzelfde model, maar dan iets korter’ en mijn kapper geeft mij vervolgens de illusie dat hij weet wat ik bedoel. Dat blijkt in Vietnam eigenlijk niet heel anders te gaan. Gijs’ voorbeeld volgend stap ik braaf in de barbierszetel en zeg ik tegen de kapper ‘same, same, but shorter’. Tegelijkertijd geef ik met duim en wijsvinger een afstand van ongeveer 2 centimeter aan. Vol begrip knikt de kapper om mij vervolgens ongeveer dezelfde coupe als Gijs te geven. Dat terwijl er aan de muur een poster hing met wel 20 verschillende kapsels, uiteenlopend van gewaagd tot bijzonder exotisch. Mocht iemand het nummer hebben van de plaatselijke reclame code commissie om een dergelijk niveau van misleidende reclame aan te kaarten dan houd ik mij aanbevolen. Overigens betekent dat niet dat ik ontevreden was over het eindresultaat. En zeg zou zelf, voor omgerekend minder €2,- is de prijs/kwaliteit verhouding uitstekend. Als ik dan toch nog iets mag aanmerken, ik moest tijdens het wachten zelf koffie halen bij een tentje aan de overkant van de straat. Dan bent u ook weer op de hoogte van mijn dagelijkse beslommeringen.

Omdat Gijs ondertussen even weg was om wat te regelen besloot ik mij dan ook maar te laten scheren. Voor €0,40 kon ik het niet laten. De eigenaresse had op dat moment ook niet veel meer om handen en zo hoopte ik de gezinskas wat te helpen vullen. Achterin de zaak vermaakten namelijk 3 kleine hummeltjes en oma zich met wat blokken bij het gebrek aan een huiskamer. Zelf op zoek zijnde naar een nieuwe woning is het wel even confronterend om je te realiseren dat je een ruim en comfortabel huis als vanzelfsprekendheid ziet. Of in elk geval dat je niet je kinderen hoeft te huisvesten op de plek waar het brood wordt verdiend. Het zijn momenten dat voor mij de scheve globale welvaartsverdeling pijnlijk duidelijk wordt. Daar staat tegenover dat het er hier al veel beter voor staat dan 2 decennia geleden. Vietnam heeft namelijk de laatste 30 jaren een onrustige maar significante economische groei doorgemaakt. In 1986 bedroeg het Bruto Nationaal Product (BNP) per hoofd per jaar circa €350, in 2016 was dit gestegen tot ca. €1550. Mocht u nog een keer bovenmodaal willen verdienen, bekijk eens de mogelijkheden in deze hoek van de wereld.

Om de plaatselijke economie verder te stimuleren en wij ook niet vies zijn van stereotypes pakten we de scooter naar de massagesalon. Bij binnenkomst van de salon mochten we onze eigen slippers omwisselen voor witte massageslippers die slechts 5 cm te kort waren. Daarna konden we van de menukaart een massage kiezen. Om voor mijzelf niet geheel duidelijke redenen vond ik dat bijzonder grappig. Als mannen mochten wij trouwens wel 10% meer af tikken dan vrouwen die voor dezelfde massage gingen. Rare manier van emancipatie. Ons daar zonder al te veel moeite over heen zettend mochten we plaatsnemen bij een warm voetenbadje, met o.a. gesneden knoflook. Over knoflooktenen gesproken. Na nog geen minuut gezeten te hebben, het rendementsdenken landt hier blijkbaar ook in vruchtbare aarde, werden we naar een kamer geleid waar we een uur lang uitgebreid zijn gemasseerd. Voor de duidelijkheid, een happy ending stond niet op het menu. Blijkbaar wordt dat hier wel dermate veel gevraagd dat masseurs vrijwel altijd expliciet vermelden dat er geen seksuele handelingen worden verricht. Voor mijn eigen gemoedsrust ook wel zo fijn om te weten dat er geen prestatie van mijn kant werd verwacht.

Om ook de innerlijke mens genoegdoening te geven, hebben we elkaar daarna mee uiteten genomen naar de Thai. Wees gerust, de dag erna stond er weer een Vietnamese dis te dampen als avondmaal. Een uitgebreide recensie zal ik u niet aan doen. Het was erg lekker, de voorbereiding door in Nederland alvast met stokjes sushi te eten begint zijn vruchten af te werpen maar de ijsthee smaakte naar mottenballen. Om deze ‘guys day out’ af te ronden in stijl zijn we gaan poolen in een kroeg waar wij naast het personeel de enige bezetting waren. In dit soort, toch wat westerse aangelegenheden betaal je voor een biertje bijna net zoveel als een kappersbeurt. Gelukkig zijn het grote biertjes, maar vraag en aanbod beïnvloedt hier duidelijk de prijs. Ook lijkt het te duiden op een bijzonder laag uurloon. Gijs en ik proberen in elk geval zo veel mogelijk kleine, plaatselijke ondernemers te helpen door gebruik te maken van hun producten en diensten, in plaats van de grote bedrijven. Zo komt de influx van externe gelden ter bevordering van de plaatselijke economische groei terecht bij de mensen die er het meest van merken. Met die gedachte hebben we de dag afgesloten onder het genot van een laatste biertje op het balkon, reeds benieuwd naar wat de komende dag voor ons in petto zou hebben. En daarover, later meer.