Introductie

Bijzondere momenten hebben met enige regelmaat de neiging om pas achteraf als bijzonder bestempeld te worden. Wij moeten het dan doen met de herinneringen, meestal gekleurd door het eigen referentiekader. Gelukkig kunnen we tegenwoordig bellen met onze camera’s en hebben we ze daarom altijd op zak, wat het schieten van plaatjes aanzienlijk vergemakkelijkt. Zo hebben we visuele ondersteuning van ons eigen, faalbare geheugen. Bovendien, een foto zegt soms meer dan duizend woorden. Mijn probleem, ik ben geen bijzonder begenadigd fotograaf. Geef mij maar mijn duizend woorden. Die heb ik tot dit moment gaarne gebruikt.

De verhalen die ik aan het digitale papier heb toevertrouwd waren in eerste instantie slechts bedoeld voor mijn toekomstige ik. Later, als ik groot ben, zo is het idee, kan ik dan voor het haardvuur in donkere tijden nog eens mijn lederen gekafte reisverhaal openslaan en mijzelf vermaken met de herinneringen aan toen. Hoe deze twee maanden ook zullen verlopen, ik ben gezegend met de voorkennis dat het een speciale aangelegenheid is en dus, althans in mijn optiek, mag het vastgelegd worden. Of het nou de twee meest bijzondere maanden van mijn leven worden, of een door heimwee doorwrochte periode die aanvoelt als ballingschap, memorabel, dat gaat het zijn.

In een periode verstoken van huis en haard merk ik dat ik gezegend ben met veel relaties. Gezin, vrienden en familie, veel mensen willen op de hoogte gehouden van wat ik uitspook in zuidoost Azië. Het is bijzonder fijn om te merken dat ik veel relaties heb op mogen bouwen waarbij uit het oog, absoluut niet uit het hart betekent. Om u, geïnteresseerde, beter op de hoogte te houden van mijn reilen en zeilen hier, heb ik daarom besloten mijn verslagen met u te delen. Zoals gezegd zijn de verhalen geschreven aan mijn toekomstige ik. Mijn huidige ik vertelt als het ware, mogelijkerwijs gezeten in luxe fauteuil in bijbehorend etablissement, het verhaal aan mijn toekomstige zelf. En nu dus ook aan u. Verwacht geen literaire hoogstandjes, slechts wat bescheiden geëxperimenteer van iemand die het leuk vindt om te schrijven.

Geachte lezer, dank voor uw aandacht, en laat mij u meenemen in mijn belevingen van twee maanden Vietnam.